Pensioni Eva

Nëpër dhomat e pensionit Eva, bordel i fshatit Vigatë, kalojnë njëra pas tjetrës figura dhe personazhe provinciale, të ngathëta, tipike për vitet ‘30 në romanet e paharrueshme të Andrea Camillerit. Por shtëpitë e mbyllura nuk ishin vetëm molla e ndaluar, ato ishin joshëse për bëmat dhe fantazitë erotike të një Italie të përgjumur nga ligështitë e mishit dhe kundërmimi i qelbur i fashizmit. Andrea Camilleri vizaton kështu sfondin – apo skenën e plotë? – të një romani, në fillim të butë dhe pastaj mizor. Çdo pesëmbëdhjetëditësh gjashtë “çupëlinat” e pensionit nisen dhe menjëherë arrijnë të tjerat: aty, në mes të kënaqësisë së mishit kalon rinia e Nenes, Çiços dhe Jakolinos. Gjithçka fillon si një lojë me të panjohura: seksi, jeta, vetë lufta. Gjithçka mbaron në një realitet ku nuk luhet më, poshtë bombave që rrafshojnë shtëpitë, trupat, njeriun. Dhe rrëfimi që kishte filluar si një kuriozitet rreth seksit mbyllet me shpërthimin e dashurisë, asaj më të fortës se vdekja, asaj që është e destinuar të lëshojë në jetë të jetëve aromën e parfumit të vet.

Last modified Sunday, February, 20, 2022